Aλλάζει τελείως το Λύκειο από τον Σεπτέμβριο – Όλο το σχέδιο

- Μειώνονται από 11 σε 4 τα μαθήματα γενικής Παιδείας στην Γ’ Λυκείου...

- Τάξη γενικής Παιδείας γίνεται η Β’ Λυκείου
- Καταργούνται οι κατευθύνσεις και γίνονται κύκλοι σπουδών
- Πρόταση των Γερμανών να χρηματοδοτήσουν την εκμάθηση των Γερμανικών με αντάλλαγμα θέσεις εργασίας σε γερμανικές επιχειρήσεις
- Καμία αλλαγή στις πανελλαδικές μέχρι το 2017
- Όλο το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας
Ξεχάστε το Λύκειο που με κόπο μάθατε τα τελευταία χρόνια.
Το σύστημα αλλάζει ξανά. Και από τον Σεπτέμβριο, έρχεται το νέο Λύκειο, που έχει κάτι από επιστροφή στο παρελθόν, όπως οι... δέσμες!

Την πρόταση για το νέο Λύκειο έχει κάνει η άτυπη Επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και τη δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. Αναμένεται τις επόμενες μέρες να γίνουν και οι επίσημες ανακοινώσεις.

Στην Γ’ Λυκείου, λοιπόν, καταργούνται οι κατεύθυνσης και αντικαθίστανται από τρεις κύκλους σπουδών:
1ος κύκλος: Κλασσικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες
Μαθήματα: Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία, Λατινικά, Ιστορία, Κοινωνιολογία, Εισαγωγή στο Δίκαιο και τους Πολιτικούς Θεσμούς, Λογοτεχνία ή Φιλοσοφία
2ος κύκλος: Θετικές και Τεχνολογικές Επιστήμες
Μαθήματα: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Επιστήμη Υπολογιστών, Ειδικά Θέματα Μαθηματικών ή Ειδικά Θέματα Βιολογίας
3ος κύκλος: Οικονομικές, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες
Μαθήματα: Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής, Εφαρμογές της Πληροφορικής, Οικονομία, Ιστορία, Κοινωνιολογία, Εισαγωγή στο Δίκαιο και τους Πολιτικούς Θεσμούς, Ειδικά Θέματα Οικονομίας ή ΑΟΔΕ
Μεταξύ των τριών κύκλων δεν υπάρχουν κοινά μαθήματα επιλογής.

Τα μαθήματα γενικής παιδείας μειώνονται από 11 σε 4. Φεύγουν: Αρχαία, Φυσική, Βιολογία, Ξένη Γλώσσα, Θρησκευτικά, και Κοινωνιολογία.
Μένουν: Νέα Ελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά, Ιστορία, Φυσική Αγωγή.

Υποχρεωτικά μαθήματα στον 1ο κύκλο είναι 5 και έξι είναι στον 2ο και στον 3ο κύκλο και οι ώρες διδασκαλίας 20. Το σύνολο των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας (γενικής παιδείας κύκλων και επιλογής) είναι 33, δυο περισσότερες από τώρα.

Η πρόταση της Επιτροπής για τα μαθήματα επιλογής δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο όμως προβλέπονται τέσσερα μαθήματα επιλογής σε κάθε κύκλο, με κοινή ξένη γλώσσα.
Για τον 1ο κύκλο: Ιστορία της Τέχνης και του Πολιτισμού, Ξένη Γλώσσα
Για τον 2ο κύκλο: Ελεύθερο Σχέδιο, Γραμμικό, Ξένη Γλώσσα
Για τον 3ο κύκλο: Τεχνολογία και Ανάπτυξη, Ξένη Γλώσσα

Προϋπόθεση για να λειτουργήσει τμήμα ξένης γλώσσας να το έχουν επιλέξει τουλάχιστον οκτώ μαθητές.

Τι θα γίνει στη Β’ Λυκείου

Μετατρέπεται σε τάξη γενικής Παιδείας, χωρίς κατευθύνσεις ή κύκλους. Έχει μόνο δυο πακέτα επιλογής με δυο μαθήματα το καθένα, τα οποία παραπέμπουν στον παλιό διαχωρισμό του Λυκείου σε πρακτικό και κλασικό.
Οι μαθητές της Β’ Λυκείου μπορούν να επιλέξουν είτε Ειδικά Θέματα Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Ιστορία είτε Ειδικά Θέματα Μαθηματικών και Φυσικής.
Οι ώρες διδασκαλίας μειώνονται σε 33 (από 35) από τις οποίες οι 28 είναι για μαθήματα γενικής παιδείας.
Η Ερευνητική Εργασία διατηρείται, ενώ προστίθεται στο πρόγραμμα γενικής Παιδείας τα μαθήματα Πολιτειακή Παιδεία, Οικονομικά, Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία.

Τι θα γίνει στην Α’ Λυκείου

Στο πρόγραμμα της πρώτης τάξης του Λυκείου προστίθενται δυο μαθήματα, Πολιτειακή Παιδεία, Οικονομικά, Κοινωνιολογία και 2η ξένη γλώσσα αυξάνοντας το σύνολο των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας από 32 που είναι σήμερα σε 34.

Το επαγγελματικό Λύκειο

Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, η Γερμανία έχει προτείνει να χρηματοδοτήσει θέσεις εργασίας σε γερμανικές επιχειρήσεις για απόφοιτους από τα ελληνικά Επαγγελματικά Λύκεια, με έδρα κατά προτεραιότητα στις περιοχές που έχει σχεδιαστεί να μπουν σε καθεστώς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης όπως η ανατολική Μακεδονία και η Θράκη.

Οι Γερμανοί, σύμφωνα με την εφημερίδα, έχουν προτείνει στον υπουργό Παιδείας, Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο να αναλάβουν τη χρηματοδότηση της εκμάθησης της γερμανικής γλώσσας και να πληρώνουν τα έξοδα διαμονής σε νέους από την Ελλάδα ώστε να κάνουν την πρακτική τους σε γερμανικές επιχειρήσεις.

Αυτό που προωθούν οι Γερμανοί είναι το λεγόμενο διττό σύστημα (dualsystem) που συνδυάζει εκπαίδευση και απασχόληση.

απο http://www.aniwthoi.net

Αναμνήσεις από μία άλλη Ελλάδα...

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 60, 70 και 80 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει. Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο.
Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαριές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκίτη μαγουλάδες, ανεμοβλογιά. Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε. Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ήρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα.

Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας; Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Cortina, FIAT 1100. Θυμάστε τα Anglia τα , τα Renault 10…….. ¨η το Simca , με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο , αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ. Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά.

Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας.

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαστιχένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμμένα τυλιγμένα σε ρόλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε Νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια…

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωί τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστό υποβρύχιο μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι.

Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το έσπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι.

Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπάνιο με τις κομπινεζόν Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!

Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα. Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι (Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς.

Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες.

Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας. Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε.

Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε.

Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου……… και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας. Όταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέτο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι.

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων.

Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέτες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων.

Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε.

Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες . Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.

Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε, ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε. Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.

Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε ιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρεις μέρες πρωί τρεις μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς. Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς.

Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο.

-Για να σηκωθεί σήμερα ο ……….

Και μέχρι να πει τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι. Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλε ποδιές τους.

Μπλε κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλε κορδέλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και τα αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου. Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν. Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι.

Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.

Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρεις ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Το λειτούργημα του δασκάλου..!!

Ακόμη θυμάμαι τον παππού μου να με αποκαλεί «δασκαλάκο» και τον εαυτό μου υπερήφανο να του χαμογελά και να προσπαθώ να φανταστώ και να υπερασπιστώ τον μελλοντικό «ιερό» κατά πολλούς ρόλο του δασκάλου…
Πάντοτε ονειρευόμουν την παρουσία μου στην τάξη, όχι πλέον ως μαθητή αλλά ως εκπαιδευτικού , να αποκαλούμαι «κύριος» από 24 μικρά στοματάκια, να αντικρίζω και να ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα από τα 24 αντίστοιχα χαρούμενα αθώα προσωπάκια! Αλήθεια τι πιο δυνατό και ιδανικό από το να περιτριγυρίζεσαι καθημερινά από παιδιά που διψάνε για τη γνώση, που εσύ ενδέχεται να μεταφέρεις; Τι πιο αξιέπαινο από το να προσπαθείς αδιάκοπα να μεταδώσεις τη γνώση αυτή που  κατέχεις στο κάθε παιδί ξεχωριστά; Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές!

Υπάρχουν απλώς εκείνοι που ρουφάνε άμεσα τη γνώση και οι άλλοι που απαιτούνε να ασχοληθείς λίγο περισσότερο μαζί τους. Αν πραγματικά αγαπάς τα παιδιά, για σένα όλοι οι μαθητές είναι ίδιοι, είναι τα παιδιά σου, τα οποία δεν ξεχωρίζεις! Το μόνο στο οποίο διαφέρουν είναι η προσωπικότητα. Ο γκρινιάρης, ο ζηλιάρης, ο ατίθασος, ο κοινωνικός, ο λιγότερο κοινωνικός, ο ντροπαλός, ο σπασίκλας, ο ζαβολιάρης…Έχεις απέναντί σου μια μικρογραφία της κοινωνίας! Ο κάθε μικρός πολίτης σε κοιτάζει στα μάτια, κρέμεται από τα χείλη σου, παρατηρεί τις κινήσεις του προσώπου σου, την παραμικρή αντίδρασή σου.
Το κάθε παιδί ζητά να αναπτύξει με σένα, το δάσκαλό του, μια μοναδική σχέση, ισάξια σχεδόν με αυτή των γονέων με το παιδί τους. Αυτός είναι ο δάσκαλος…
Όταν δεν αισθάνεσαι έτοιμος και βέβαιος να ικανοποιήσεις το αίτημα αυτό του παιδιού , καλύτερα να μη δοκιμάσεις ποτέ να διαβείς το κατώφλι της σχολικής τάξης. Όποιος δει την τάξη σαν χώρο εργασίας, τους μαθητές σαν συναδέλφους και τη μετάδοση γνώσης ως αποφορά χρημάτων, αυτός είναι χαμένος από χέρι.

Μπουχτίσαμε από την ύπαρξη εκπαιδευτικών στα ελληνικά σχολεία, που επέλεξαν το κέρδος και την αποκατάσταση στη ζωή τους, που απαρνήθηκαν να αναπτύξουν την ανεκτίμητη σχέση δασκάλου-μαθητή… Η σχέση αυτή δεν αναπτύσσεται, προϋπάρχει! Αυτή η δίψα για το «δασκαλίκι» είναι κομμάτι μερικών εκλεκτών, όχι όλων! Όλοι μας γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν είμαστε κτήτορες αυτού του χαρίσματος. Δηλώνω ευγνώμων που είμαι ένας από αυτούς, σίγουρος για τους στόχους που θέτω στο εξής, ευτυχισμένος που θα περάσω τη ζωή μου κάνοντας αυτό που αγαπώ!

Αν σου αρέσει πραγματικά το «ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ» του δασκάλου-καθηγητή με τα ιδανικά που συνεπάγεται, μην το φοβάσαι, μη δειλιάζεις, κυνήγησέ το και θα βρεις στο τέλος την άκρη σου. Στην τελική θα ζήσεις ευτυχισμένος και θα ανυπομονείς για την κάθε μέρα. Ο χρόνος και πάλι θα δείξει ποιος το θέλει πραγματικά…!
Στον αγαπημένο μου δάσκαλο κ.Ιωσήφ
για το πρότυπο που υπήρξε στη ζωή μου
Νίκος Πιτάνιος

 roadstory.gr

Διασκεδάστε μαζί με τα παιδιά σας…

Περάστε αξέχαστες στιγμές με τα παιδιά σας, ξεφεύγοντας από τη ρουτίνα και σώζοντας τα χρήματα του πορτοφολιού σας...
Για αρκετά νοικοκυριά, ένα οικογενειακό τριήμερο σε ένα νησί ή το εξωτερικό μοιάζει ιδιαίτερα δύσκολο αλλά θυμηθείτε ότι υπάρχουν φθηνές ή δωρεάν δραστηριότητες και στην Αθήνα!

Οι παρακάτω πρωτότυπες ιδέες θα προσφέρουν χαμόγελο στους γονείς και στα παιδιά, χωρίς να σας «καταστρέψουν» οικονομικά…

Κάντε πικ νικ στη φύση… της Αθήνας!Υπάρχουν αρκετά μέρη μέσα στην Αθήνα που μπορείτε να στρώσετε το τραπεζομάντηλο του πικ νικ και να απολαύσετε τα χρώματα της Άνοιξης και τα παιχνίδια με τα παιδιά σας. Ο λόφος Φιλοπάππου, το πάρκο Τατοϊου, το πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος και το πάρκο σκοπευτηρίου Καισαριανής αποτελούν ιδανικές περιοχές για κυνηγητό στο γκαζόν ή πολλές οικογενειακές φωτογραφίες. Εξερευνήστε με τα παιδιά σας τη φύση και κάντε ποδήλατο στα μονοπάτια της.

Εξερευνήστε μαζί τον κήπο του σπιτιού σαςΠάρτε μερικά μαξιλάρια και κιάλια και ξαπλώστε στην αυλή του σπιτιού μαζί με τα παιδιά σας. Νωρίς το απόγευμα είναι η καλύτερη ώρα για να παρατηρήσετε τα σύννεφα ή τα πουλιά της περιοχής. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και μαντέψτε το σχέδιο των σύννεφων. Μετά, μπορείτε και να εξερευνήσετε τα έντομα του κήπου και να μεταφέρετε διάφορες γνώσεις στα παιδιά σας.

Παρακολουθήστε τα αεροπλάνα, τα τρένα και τα αμάξιαΤα μικρά παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια, τρελαίνονται για τα αεροπλάνα, τα ελικόπτερα, τα τρένα και τα αυτοκίνητα. Γιατί, λοιπόν, να μην περάσετε μια ώρα στο σιδηροδρομικό σταθμό, το λιμάνι ή το αεροδρόμιο, παρακολουθώντας την κίνηση των μέσων; Μπορεί να ακούγεται λίγο περίεργο… αλλά το χαμόγελο των παιδιών θα σας αποζημιώσει!

Φτιάξτε ένα δεντρόσπιτο στο εξοχικό σαςΤο δεντρόσπιτο στο εξοχικό αποτελεί το όνειρο κάθε παιδιού και προσφέρει άπειρες ώρες διασκέδασης και παιχνιδιού. Με τη βοήθεια των παιδιών σας φτιάξτε ένα μικρό σπιτάκι πάνω στο δέντρο του κήπου ή στο κοντινό δασάκι και περάστε αξέχαστες στιγμές. Ζήστε το ρόλο του παραμυθιού και θυμηθείτε την αξία της παιδικής φαντασίας.

Ψαρέψτε και παίξτε στις κοντινές παραλίεςΕξοπλιστείτε με φαγητό, καλάμια και καλή διάθεση και πηγαίνετε με τα παιδιά σας στην πιο κοντινή παραλία της περιοχής. Μπορείτε να διαλέξετε από το Λουτράκι και τον Ωρωπό μέχρι τη Νέα Μάκρη. Ψαρέψτε μαζί με τα παιδιά σας και περάστε ένα αξέχαστο απόγευμα στη θάλασσα. Μπορείτε να διαγωνιστείτε στο παιχνίδι «ψαράκια», στο οποίο πρέπει να ρίξετε τις πέτρες στη θάλασσα.. έτσι ώστε να κάνουν γκελ!

Κάντε μόνοι σας ξενάγηση στα μουσεία της ΑθήναςΚάντε μια βόλτα στην Αθήνα, με το κάθε μέλος της οικογένειας να βρίσκεται στο ρόλο του ξεναγού! Μπορείτε να έχετε προετοιμαστεί από πριν, διαβάζοντας για τα αξιοθέατα που θα επισκεφτείτε. Τα παιδιά νιώθουν σαν μικροί εξερευνητές, μπαίνοντας στο ρόλο των ιπποτών μπροστά από ένα μνημείο που θυμίζει κάστρο ή στο ρόλο των πολεμιστών. Παράλληλα, επισκεφτείτε διάφορα μουσεία με κειμήλια πολέμων, αεροσκάφη ή ταριχευμένα ζώα ή παιδικού χαρακτήρα όπως είναι το Παιδικό Μουσείο. Άλλωστε, μερικά από αυτά διαθέτουν και ειδικούς χώρους για παιδιά με βιβλία, παιχνίδια και ζωγραφική.

Επισκεφθείτε το πιο κοντινό pet shop ή ζωολογικό κήποΈνα κατάστημα για ζώα ή ένας ζωολογικός κήπος, όπως είναι το Αττικό Πάρκο, μπορούν να μάθουν στα παιδιά σας τα πάντα γύρω από τα ζώα, μέσα από τους ήχους και τις μυρωδιές. Παρατηρήστε μαζί τους, τους παπαγάλους, τα φυτά, τα ψάρια και ο,τι υπάρχει στο χώρο. Άλλωστε, αρκετά πάρκα διαθέτουν και καφετέρια για να ξεκουραστείτε οικογενειακώς…

Επισκεφτείτε την τοπική βιβλιοθήκη ή γκαλερίΑφήστε τα παιδιά σας να εξερευνήσουν τα ράφια της βιβλιοθήκης και να επιλέξουν το βιβλίο που εξιτάρει τη φαντασία τους. Εκεί θα κοινωνικοποιηθείτε σαν οικογένεια και θα μπορέσετε να προσφέρετε γνώσεις στα παιδιά, ενώ αν είστε τυχεροί θα πετύχετε και δραστηριότητες για όλη την οικογένεια. Εναλλακτικά, βρείτε τις γκαλερί στην Αθήνα με ελεύθερη είσοδο και επισκεφτείτε την ιδανική για τα παιδιά σας.

Συμβουλές για την τέλεια οργάνωση… μιας εκδρομής!Καθορίστε πόσα χρήματα είστε σε θέση να ξοδέψετε για ψυχαγωγία μέσα στο Σαββατοκύριακο.Κάντε μια λίστα από δωρεάν ή χαμηλού κόστους δραστηριότητες στην περιοχή σας.Ρωτήστε τα μέλη της οικογένειας… για τις αγαπημένες δραστηριότητες τους!Ανατρέξτε στη λίστα, όταν αναζητάτε ιδέες για διασκέδαση και μαζέψτε κάθε κουπόνι προσφοράς π.χ. για μίνι γκολφ, μπόουλινγκ, εστιατόρια κ.α.Προτιμήστε να διοργανώνετε εκδρομές ή βόλτες μαζί με φίλους… ώστε να σας βγαίνει πιο οικονομικά!Αποφύγετε τις βόλτες στα εμπορικά κέντρα, πριν την εκδρομή, γιατί αυτό θα σας βάλει στον πειρασμό να δαπανήσετε χρήματα στα ψώνια.

.flowmagazine

Αν δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου, πως μπορώ να παίρνω σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μου;

Αν δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου, πως μπορώ να παίρνω σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μου; Καθημερινά καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις. Πολλές φορές αποφασίζουμε βιαστικά δίχως πολλή προσπάθεια. Συνήθως προβληματιζόμαστε περισσότερο όταν πρόκειται για αποφάσεις που θα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αν και σίγουρα υπάρχουν αποφάσεις που μπορούν να αλλάξουν για πάντα τη ζωή σου, οι περισσότερες που χρειάζεται να πάρεις σ’ αυτήν την ηλικία δεν είναι τελεσίδικες. Με καθεμία από τις αποφάσεις που παίρνεις, σου δίνεται η ευκαιρία να μάθεις περισσότερα για το τι θέλεις και τι δε θέλεις στο μέλλον σου.Αν και ενδεχομένως σου φαίνεται δύσκολο να αποφασίσεις υπάρχουν μερικά πράγματα που ίσως είναι χρήσιμο να θυμάσαι: • Οι περισσότερες αποφάσεις που παίρνεις τώρα δεν είναι οριστικές.    Προσπάθησε να τις δεις ως ευκαιρίες που σε βοηθούν να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και τι ταιριάζει σε σένα. • Δες τις ως ευκαιρία να δοκιμάσεις πράγματα, που θα σε βοηθήσουν να πάρεις άλλες αποφάσεις αργότερα. • Να θυμάσαι ότι για να μειώσεις τον κίνδυνο που μπορεί να κρύβει μια      βιαστική απόφαση, καλό θα είναι να «σταματήσεις» για λίγο και να σκεφτείς τις πιθανές συνέπειές. Το μόνο που κινδυνεύεις να χάσεις είναι λίγο χρόνο! • Το « δε ξέρω τι θέλω » ας μη γίνει δικαιολογία να αποφεύγεις να παίρνεις αποφάσεις. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αποφασίζουν οι άλλοι για σένα! • Κάθε φορά που επιλέγεις κάτι, επιλέγεις να μην κάνεις κάτι άλλο. Το σημαντικό είναι να προσπαθείς να κάνεις « έξυπνες» επιλογές. Επιλογές που ταιριάζουν σε σένα, σε αυτά που εσύ θεωρείς σημαντικά, και  που μπορεί να διαφέρουν από αυτό που οι άλλοι νομίζουν ότι είναι καλύτερο για σένα. Μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με πολλά διλήμματα, πολλές επιλογές και στο μυαλό σου να είναι όλα μπερδεμένα στην προσπάθεια σου να βρεις το «σωστό». Θυμήσου όμως ότι στο πρόγραμμα είναι να κάνεις και λάθη – το θέμα είναι να μαθαίνεις από αυτά.